விடியற்காதல்

விடியற்காதல்

அதிகாலைச் சூரியன்
போல்
என் காதல் பார்வை
இதழ்கள் சோலையில்
பூத்தது
உன் வெட்கப் பூக்கள்.

காதல் சாலையெங்கும்
வீசும்
உன் கூந்தல் வாசம்.
தனிமைப் பனி நீங்கநீ
பேசு,
இதம் தரும் தேனீர்.

அந்த நம்பிக்கை வானில்
சிறகடித்து
பறப்பது என் பாசப்புறா
மரங்கள் அசைய வீசும்
காற்று
 அவள் ஞாபகத் தீண்டல்!

தூங்காத நெஞ்சில்
நின்ற
நீங்காத நினைவுகள்
யாவும்
பகல்கனவுகள் ஆகுமோ?

ஏங்காத நாட்கள்
இல்லை;
தீராத காதல் சிந்தை,
காலைப்
பிரார்த்தனை யாகுமே!

இது விடியாக் காதலா
அல்ல
விடியும் காதலா
என்று
தெரியாது, எனினும்!

ஓயாது மனம்
அவள்
புன்முறுவல் தேடுவதால்
காதலே
விடியல் என்றானதே!

சரவணன்

பகல்கனவு

இரவில் பணி,
பகலில் உறக்கம்;
நான் காண்பதெல்லாம்
பகல்கனவுகள்!

சரவணன் 

காதல் நெஞ்சம்!

வானம் பார்த்த காற்றிற்கு

                பூமிமேல் ஏனிந்த ஆசை?

வானம் போல் உயர்வும்,

               மேகம் போல் சுதந்திரமும்

நிலத்திற்கு ஏதடி சொல்

                என் தென்றல் காற்றே!



உன் பார்வையில்

                உற்சாகப்பூ பூக்குதடி

உரசிய தருணங்கள்

                மின்சாரம் தாக்குதடி

உன் சினுங்களில்

                 கரையும் என்மனதை

நின் கரம்கொண்டு

                மீட்க மாட்டாயோ?



நெஞ்சைப் பிளக்கும்

               மௌனம் வேண்டாம்.

அச்சம் போக்கும்

               தெளிவு கொடு போதும்.

வல்லமை படைத்த

               மெல்லினமே மயிலே-

உன் பாசமழையில்

               என் வாலிபம் கரையுதடி.



முன் சென்மக் காதல்

               கொண்டு வந்தாய்;

உன் சிரிப்பால்

               எனையே சிறைபிடித்தாய்.

இரவுக் காட்டை எறிக்க

              வந்த காட்டுத் தீயே!

மௌனத்தீயில் ஏனடி பின்

              வேள்வி வளர்த்தாய்?



இமயத்தின் உச்சியில்

              வசிப்பவளுக்கு

மலையடிவாரத்தான் கனவு

              எப்படி புரியும்?

நினது வசிப்பிடம்

              என் ஆசை மட்டுமே.

அரபிப் பெருங்கடலில் விழுந்த

              தமிழ்த்துளி என ஆனேனே!



நிலவைத் தொலைவில்

             வைத்த இறைவன்

கல்நெஞ்சன், கள்வன்,

             கரிசமற்றவ னன்றோ?

என் காதலை உன் கண்ணியத்திற்காக

             மறைத்துப் பழகினேன்.


கனத்துக் கிடக்கிறது

             காதல் நெஞ்சம்!

A Story of Despair and Hope

Amidst a world of differences

Between you and me:

I wonder how is this feeling,

a divine wish? as my soul makes it to be?

 Or is it just a figment of my imagination?

An illusive dance in my head?

A play of my whims and fancies?

that baffles the beliefs of my existence?

This path is but filled with despair.

But, do you know what gives me hope?

This is a love that refuses to die

The shattered pieces of this heart

Is ready for more, for this is never

About me nor thee

But about itself, I’m afraid

 it would strike you

As it did to me,

one day!

How are we on the same path!

if our destinies are to be different?

How can this be a different fate?

If you and I breathe

 the same Zephyr ?

of everlasting love?

Let thousand storms

Shatter this dream.

Won’t earth stand its ground?

Since this love is the elixir of my life.

If you get to see me

At the tragic end of this story.

Come over to my grave.

I’ll hand you over

The secret potion of this love

For I know it belongs to you.

If you get to see me

In high spirits of my senility

Come over to my home.

Won’t I make you tea?

For we shall reminisce and rejoice

In the warmth of this love

In the winter of our lives.

Until then,

I’ll pass through all dark nights

Like a hermit in a hinterland

Looking for my moonlight

Like a sky on a no-moon day

Yet, my earth doesn’t lose patience

Nor does my sky collapse

I’ll carry you in all my thoughts

In all my tears and dreams….

Saravanan

The Assassination of Love

Standing at the same place
Where we parted ways
Waiting for the person
Who would return never;
Stuck in time, I'm
Stranded in thoughts
In a myriad of memories.
Couldn't but sing an Ode
To the lady Nightingale!
Who walked away with ease
Went she, far a distance
Would she ever listen to
the lyrics of my lamentations?
As the sharpest of swords
Pierces into my heart,
Slower and ever more firmer
Death tastes sweeter.
But like any lesser mortal
Ain't I cursed with a life?
To know and live with the fact
That she is happy without me.
Yet, as time slays down
My tender love dead,
As heart drains off
All hopes harbored.
Looking forward
With weary eyes,
In the dark nights
Of my soul,
The return of my querida!
Flames of this passion
keeps consuming me.
May I still survive?
For who will tell the world
Of this beautiful chapter
In life!

Saravanan

காதல் வானம்

அவள் ஊரிலில்லாப் பொழுதுகள் கூட
உள்ளம் பொருமையிழந்து நின்றனவே
அவள் மனதிலில்லாமல் போன சோகம்
எல்லாம் எங்ஙனம் சொல்லித் தீர்ப்பேன். 

தூக்கம் விற்று வாங்கிய கனவில் 
ஊக்கம் ஊட்டும் உதட்டின் சிரிப்பில் 
ஏக்கம் ஏற்றும் மோகப் பார்வையில் 
ஆக்கம் அற்று அலையும் மனமே!

காணுமிடமெல்லாம் உன் பிம்பம் 
காற்றெங்கும் நின் கூந்தல் வாசம் 
நிலமெல்லாம் உன் பாதச்சுவடுகள்
நினைவுகள் முழுவதும் நின் புன்னகை. 

கருங்கூந்தல் நீர்வீழ்ச்சி, கூர்வாள்  சிந்தை. 
மின்னல் பேச்சு, மின்சாரத் தீண்டல்
தென்றல் சுவாசம், பிள்ளை பாசம் 
கடும்பனி கோபம், நேசம் நிலாசுகம்.

நிலாமகள் போனபின்னே நட்சத்திரங்கள் தேவையென்ன?
இரவுக் காடுகள் வெறுமையான தன்றோ! 
உலா போக என் வாழ்க்கை தோழி எங்கே? 
மாலை வேளைகளில் தனிமைத் தீ வாட்டுகிறதே ! 

எனை மீ்ண்டும் உயிர்கொள்ள  வேண்டும் நீயோ
என்வானவில் வண்ணம் கண்டு வருவாயோ
உனைப் பிரிந்து தினம் தவிக்கும் நானோ
தன்நிலவைத் தொலைத்து வாடும் வானம். 

சரவணன் 

Love is life

If you're a whirlwind

and you love the tree

Don't try to caress;

Keep yourself off.

For you'll hurt it

as you proceed to be.

If you're the wild forest

Can you fall in love

With fire? You can!

But stay put

For it'll burn you

From inside out.

If you're a river

Of passion,

and you stop by

To quench a thirst

Of a passersby.

Resist love, drown alert!

Some love stories end

before they even begin.

Some love stories last

A few shared glances.

Not all lovers share a story,

Not all stories offer love.

Nevertheless, move on.

You're a beautiful part

In their story as much as

Their stories a beautiful part

In yours! March forward

My friend! Love is life.

Like the gentle breeze

That blows your way

Love would one day

Sweep you off your feet.

Hold it together, hard and soft

For love is life, for love is life. 

Love,

S